Bijna 25 jaar ben ik werkzaam als gezondheidszorg psycholoog. De eerste tien jaar daarvan werkte ik met plezier in grote ggz instellingen waar ik veel ervaring heb opgedaan. Maar na verloop van tijd kreeg ik meer behoefte om in een kleinschaliger setting te werken en dat ben ik in 2010 gaan doen in mijn eigen praktijk maar wel verbonden met fijne inspirerende collega’s zowel in als buiten het Gezondheidscentrum Leidse Hout.

Therapeutische richting

Al tijdens mijn studie psychologie voelde ik mij met name aangesproken door de richting in het vakgebied van de psychologie die de ‘persoonsgerichte, experiëntiële therapie’ wordt genoemd (experiëntiele staat voor 'ervaringsgerichte'). Deze richting is op haar beurt weer verbonden met de existentiële en humanistische filosofie.

Het uitgangspunt van deze benadering is dat ieder mens uniek is in zijn of haar innerlijke ervaringswereld en dat het in een therapeutisch traject van wezenlijk belang is dat de therapeut zich zo goed mogelijk probeert af te stemmen op die unieke ervaringswereld. Daarbij wordt er van uit gegaan dat in de cliënt een zelf helend vermogen aanwezig is dat in een veilige omgeving werkzaam kan worden. Dat betekent dus ook dat een goede ‘match’ belangrijk is! En ook dat van de cliënt verwacht wordt dat hij of zij een actieve houding aanneemt in het therapie proces om tot de verlangde verandering te komen.

Ik ben opgeleid tot Emotion Focussed-Therapeut (EFT),(een methodiek die is voortgekomen uit bovengenoemde benadering) maar eveneens tot Schematherapeut (ingebed in de cognitieve gedragstherapie), en ik maak gebruik van verschillende lichaamsgerichte methoden (o.a. uit de mindfulness). Verder heb ik mij gespecialiseerd in traumaverwerking waarbij ik o.a. gebruik maak van EMDR.

Eigen ervaringsweg

Ook ik heb in mijn leven moeilijkheden meegemaakt en psychische verwondingen opgelopen die mij hebben gevormd. In het proces van verwerken en helen daarvan ontdekte ik hoezeer mijn overlevingspatronen mij belemmerden om echt mezelf te kunnen zijn, om werkelijk vrij te zijn; niet zozeer vrij om te doen en laten wat ik wilde, maar innerlijk vrij te zijn.

Een proces dat begon met het verwerken van pijnlijke ervaringen ging dus geleidelijk over in een proces van steeds vrijer worden van overlevingspatronen en steeds meer ontvouwing van wie ik werkelijk ben en van besef van potentiële mogelijkheden.

Dat gaf in toenemende mate ruimte om meer vanuit vertrouwen, ontspanning en verwondering te leven waardoor ik steeds meer de rijkdom van het leven ben gaan ervaren.

Anderen begeleiden op deze weg naar meer ruimte en vrijheid ervaar ik als een bevoorrechte en dankbaar stemmende weg.